André heeft Becker spierdystrofie en gebruikt de armondersteuning van Focal.

Op de kleuterschool zag een onderwijzeres dat er iets niet in orde was met het bewegen van André Kruijf. André is nu 39 jaar oud; zijn vroege jeugd lag in een tijd waarin de diagnostiek van spierziektes nog heel moeilijk tot stand kwam. Uiteindelijk werd op vijfjarige leeftijd, mede middels spierbiopsie, de diagnose spierziekte Becker gesteld. André zat toen in het reguliere onderwijs en rondde later MAVO en HAVO af, het speciaal onderwijs vond hij geen optie. Hij wil niet naar zijn beperkingen leven maar een leven inrichten dat niet gekenmerkt wordt door invaliditeit, door te kijken wat wel en niet kan. Na het middelbaar onderwijs ging hij de HBO- lerarenopleiding Duits volgen, aanvankelijk met het idee om tolk of vertaler te worden. Tijdens stages ging het onderwijs hem echter fascineren en werd de 2e graads onderwijsbevoegdheid voor het vak Duits behaald. In die periode ging zijn aandoening behoorlijk opspelen. Een periode van revalidatie volgde. Hierna is André nog zijn 1e graads bevoegdheid gaan halen. Het professioneel geven van onderwijs bleek echter niet haalbaar. André werd definitief arbeidsongeschikt maar deed nog wel enige freelance opdrachten in de journalistiek. Hij heeft ook nog een schakelprogramma Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit afgerond, maar is vanwege zijn beperkte belastbaarheid niet verder gegaan met de aansluitende Masteropleiding. Zijn dagen zijn nu gevuld met zelfstudie, sociale contacten en hobby’s.

Het leven met een ernstige spierziekte wordt sterk gekenmerkt door een verlies van energie en vraagt veel aanpassing. Dat maakt niet dat André het hoofd laat hangen. Hij kan zich over veel zaken verwonderen, en onderneemt daar dan toch actie op.

Op de elektrische rolstoel van André is aan de rechter zijde een Gowing gemonteerd. André is er blij mee, zeker ook omdat deze in overleg met de ergotherapeute van Groot Klimmendaal nog op tijd is ingezet. Hij doet er veel mee. Activiteiten als drinken (een kop voldoende lang kunnen vasthouden), eten en allerlei objecten oppakken en manipuleren lukken nu veel beter en met veel minder moeite. Hij noemt de Gowing zeker ook fijn voor het bereiken van objecten boven zijn macht, in combinatie met de hoogteverstelling van de rolstoel. Het gaat niet altijd om de bekende nuttige activiteiten, maar zeker ook om betekenisvolle activiteiten. Zelf wisselgeld kunnen ontvangen of recht vooruit een hand kunnen geven bijvoorbeeld. André praat realistisch en kritisch over de inzet van een hulpmiddel als de Gowing. Zijn ervaring is dat je het gebruik echt moet leren, vooral vanwege het compenserend bewegen dat eerder, vóór gebruik van de armondersteuning, in de bewegingspatronen is geslopen. Dat moet je als gebruiker weer afleren en aanvankelijk bewust stil staan bij de juiste uitvoering van bijvoorbeeld een beweging waarbij de schouder flink moet gebruiken. Mensen moeten realistische verwachtingen hebben. Gebruik kost een investering, maar het loont wel. ‘Je hulpmiddel is je vriend maar je moet elkaar wel beter leren kennen’.